Oscar Candendo eta Asier Odriozola doktoreek ex aequo eta Aurelio Sagasetak jaso dute XXI. Donostiako Orfeoia-UPV/EHU saria, bi xederekin sortu zena: musikaren munduan egindako ibilbidea aitortzea eta musikari buruzko ikerketa sustatzea.
Asier Odriozola Otamendi eta Oscar Candendo Zabala doktoreak ex aequo saritu dituzte, musikari buruzko ikerketa sustatzeko eta bultzatzeko kategorian lan hauengatik, hurrenez hurren: “El vals de Amaya. Regionalismo, ópera vasca y música española (1879-1920)” eta “Vicente Goicoechea Errasti (1854-1916): un compositor de música religiosa en el contexto del motu proprio Tra le sollecitudini. 2 volúmenes”. Halaber, Aurelio Sagasetak ere saria jaso du musikaren munduan egindako lanaren eta bere ibilbidearen aitortza gisa.
Sari banaketa apirilaren 8an izango da, ostirala, 19:00etan, UPV/EHUko Ignacio María Barriola Zentroko auditoriumean, Donostian, ekitaldi akademiko batean. Bertan izango dira Donostiako Orfeoiko presidente José María Echarri eta UPV/EHUko Gipuzkoako Campuseko errektoreorde Agustín Erkizia. Ekitaldia eta gero, Donostiako Orfeoiak kontzertu laburra emango du, bere ohiko errepertorioko lanez osatua. Ekitaldia irekita egongo da bertaratu nahi duen edozeinentzat.
Óscar Candendo Zabala organo espezialitateko irakaslea da ESMUCen (Escola Superior de Musica de Catalunya, Bartzelona) eta Donostiako El Buen Pastor parrokiako organista. Era berean, Easo Abesbatzarekin kolaboratzen du aldizka. Donostiako kontserbatorioan egin zituen pianoko, klabikonbaloko eta ganbera-musikako goi-mailako ikasketak. Baionako eta Paueko (Frantzia) kontserbatorioetan organo ikasketak egin zituen. Toulouseko Ecole d 'Études Musicales Supérieures eskolan ikasten jarraitzen du. Bartzelonan eta Stuttgarteko Staatliche Hochschule für Musik und Darstellende Kunst-en osatu zuen bere heziketa. Musikologian doktorea da Valladolideko Unibertsitatean. Hainbat errekonozimendu jaso ditu eta errezitaldi ugari eskaini ditu Europan.
El trabajo galardonado se centra en la figura del compositor alavés Vicente Goicoechea Errasti (1854-1916) y analiza su producción en el contexto de la renovación litúrgica impuesta por el motu proprio Tra le sollecitudini (1903) de Pío X. El objetivo principal de la investigación es relacionar los resultados del análisis musical de la obra de Vicente Goicoechea con la revisión crítica suscitada en un ámbito regeneracionista. Todo ello, con el fin de determinar el grado de adopción por parte de este compositor de las directrices emanadas del citado motu proprio y la aportación y singularidad de su obra musical, para lo cual se investigan las estrategias compositivas empleadas en una parte significativa de su producción, se traza el perfil biográfico del autor y se estudia el ámbito sociocultural en el que se inscriben. La investigación se completa con la catalogación de la obra musical de Vicente Goicoechea y la presentación de su epistolario; principalmente, de la correspondencia cruzada entre él y Nemesio Otaño —su discípulo más importante— en el periodo comprendido entre los años 1907 y 1916.
Saritutako lanak Vicente Goicoechea Errasti (1854-1916) konpositore arabarra du ardatz, eta Pio X.aren Tra le sollecitudini (1903) motu proprioak ezarritako berrikuntza liturgikoaren testuinguruan aztertu du bere ekoizpena. Ikerketaren helburu nagusia Vicente Goicoechearen lanaren analisi musikalaren emaitzak birsorkuntzaren esparruan sortutako berrikuspen kritikoarekin lotzea da. Hori guztia, konpositore honek aipatutako motu propriotik eratorritako jarraibideak zenbateraino hartu dituen eta bere musika-lanaren ekarpena eta berezitasuna zehazteko. Horretarako, ekoizpenaren zati esanguratsu batean erabilitako konposizio-estrategiak ikertzen dira, egilearen profil biografikoa marrazten da eta kokatzen diren esparru soziokulturala aztertzen da. Ikerketa Vicente Goicoechearen obra musikalaren katalogazioarekin eta bere epistolarioaren aurkezpenarekin osatzen da; batez ere, bere eta Nemesio Otañoren arteko korrespondentzia gurutzatua — ikasle garrantzitsuena — 1907 eta 1916 urteen artean.
Asier Odriozola Otamendi Humanitateetan graduatua da Deustuko Unibertsitatean; Munduko Historiako Masterra (Universitat Pompeu Fabra); eta Giza Zientzietan doktorea (Universitat Pompeu Fabra). Doktorego-ikerketa bat osatu du euskal operaren eta Espainiako musikaren arteko harremanari buruz, XIX. mendearen amaiera eta XX. mendearen hasiera bitartean. Hainbat kongresutan parte hartu du eta artikuluak eta liburuko kapituluak argitaratu ditu. 2019an ikerketa-egonaldia egin zuen Paris IV-Sorbonne Unibertsitateko Centre des Recherches Interdisciplinaires sur les Mondes Ibériques (CRIMIC) ikastetxean.
Ikerlan honetan, XIX. mendeko eta XX.aren hasierako euskal operaren eta Espainiako musikaren formulazioen arteko harremana jorratzen du. Espainian hedatuta zegoen musika nazionalaren ereduan euskal opera sartzean sortu zen estetika eta identitate arazoa azpimarratzen du. Ikerketan azaltzen da euskal operaren atzean, gainera, euskal kultura eta nortasuna sustatzeko saioa zegoela, ahots propio bat eraikitzeko eta Espainiako musikaren panoramara eramateko asmo irmoa, nahiz eta espainiartasunaren ikusmolde anitz batean, eskualde guztien estetika eta nortasuna aintzat hartzen zuena.
Aurelio Sagaseta Aríztegui Iturenen jaio zen 1935ean, eta Iruñeko Katedraleko kapera-maisua da 1962tik, gero kalonjea eta Seo txantrea. Konposizio ikasketak Fernando Remacharekin amaitu ondoren, Nafarroako Foru Aldundiaren beka jaso zuen eta Erroman Musica Sacra, Canto Gregoriano eta Musikologia lizentziaturak lortu zituen. Higinio Anglés maisua hil zenean, "Historia de la Música Medieval en Navarra" eta "Las Canciones del Rey Teobaldo" (Nafarroako Gobernua) bere bi lan postumoen argitalpena berrikusi eta zuzendu zuen. Fernando Remachak Kontserbatorioko idazkari eta Armoniako irakasle izendatu zuen, eta, ondoren, Nafarroako Goi Kontserbatorioko katedra berean bere ondorengoa izan zen. 1986-88 bitartean bertako zuzendaria izan zen. 2006an, Hiriaren Urrezko Domina jaso zuen. Gaur egun, Katedraleko kapera-maisu gisa lanean jarraitzen du, eta, batez ere, Artxibo Katedraleko musika-ondarea berreskuratzen dihardu, argitalpenen eta diskoen bidez. Ehundik gora kolaborazio eta argitalpenen egilea da. Koruarekin batera Nafarroako musika eraman du estatuko zein nazioarteko hainbat katedral eta auditoriumetara. Nafarroako Ateneoaren bazkide fundatzailea da, eta "Nafarroako Organoaren Lagunen Elkartea"-ren sortzaile eta lehendakari ohia. Nafarroako Abesbatzen Federazioaren Urrezko Domina eta Nafarroako Gobernuaren Karlos III.a Noblearen Gurutzea ditu. 1986tik Madrilgo San Fernandoko Arte Ederretako akademikoa da. 1992an "eliz Musikologoen Espainiako Elkarteko" presidente izendatu zuten, eta kargu horri uko egin dio 2021ean.
